Wzorzec
Budowa i DNA
OWCZAREK NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY
Kraj pochodzenia : Niemcy
Autor wzorca : Verein für Deutsche Schäferhunde ( SV )
Twórcy rasy : A. Meyer i Max von Stephanitz ( dotyczy ON )
Data i miejsce powstania : 20.09.1899 Frankfurt nad Menem ( dotyczy wzorca ON )
Data publikacji aktualnego wzorca : 11.08.2010 ( dotyczy wzorca ON i OND )
WRAŻENIE OGÓLNE:
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie: pies – 60 do 65 cm, suka – 55 do 60 cm. Długość tułowia to 110-117% wysokości w kłębie.
CHARAKTER:
Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny (o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego.
GŁOWA:
Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami, nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, nie ostro zaznaczony . Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty, niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne.
NOS
Autor wzorca : Verein für Deutsche Schäferhunde ( SV )
Twórcy rasy : A. Meyer i Max von Stephanitz ( dotyczy ON )
Data i miejsce powstania : 20.09.1899 Frankfurt nad Menem ( dotyczy wzorca ON )
Data publikacji aktualnego wzorca : 11.08.2010 ( dotyczy wzorca ON i OND )
WRAŻENIE OGÓLNE:
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie: pies – 60 do 65 cm, suka – 55 do 60 cm. Długość tułowia to 110-117% wysokości w kłębie.
CHARAKTER:
Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny (o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego.
GŁOWA:
Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami, nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, nie ostro zaznaczony . Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty, niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne.
NOS
zawsze czarny.
UZĘBIENIE:
Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach.
OCZY:
Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.
USZY:
Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak w ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe.
SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.
TUŁÓW:
Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb oraz prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska.
OGON:
Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej , ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu idealnie równoległe.
Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie) , w praktyce do 110 stopni.
Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem
Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.
Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia, jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość.
Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równoległe względem siebie.
Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni, kończyny mocne i dobrze umięśnione.
Staw skokowy: Mocny i wyraźny.
Śródstopie: Pionowe.
Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.
RUCH:
Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.
SKÓRA:
Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.
SZATA:
Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej , w każdym przypadku z podszerstkiem.
Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki.
Odmiana długowłosa (Lang stockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud.
Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa – z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg , jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała.
WYMIARY:
Psy: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg.
UZĘBIENIE:
Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach.
OCZY:
Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.
USZY:
Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak w ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe.
SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.
TUŁÓW:
Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb oraz prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska.
OGON:
Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej , ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu idealnie równoległe.
Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie) , w praktyce do 110 stopni.
Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem
Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.
Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia, jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość.
Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równoległe względem siebie.
Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni, kończyny mocne i dobrze umięśnione.
Staw skokowy: Mocny i wyraźny.
Śródstopie: Pionowe.
Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.
RUCH:
Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.
SKÓRA:
Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.
SZATA:
Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej , w każdym przypadku z podszerstkiem.
Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki.
Odmiana długowłosa (Lang stockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud.
Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa – z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg , jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała.
WYMIARY:
Psy: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg.
Suki: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.
WADY DUŻE:
Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa. Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. – Znaczne braki pigmentacji. Wyraźne zaburzenia harmonii budowy.
WADY UZĘBIENIA:
Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Lękliwość, gryzienie ze strachu. Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra.
Ślady korekcji uszu lub ogona. Wyraźne wady budowy. Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów. Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej . Albinizm. Maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem.) Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. Włos długi ( wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie) .
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.
WADY DUŻE:
Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa. Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. – Znaczne braki pigmentacji. Wyraźne zaburzenia harmonii budowy.
WADY UZĘBIENIA:
Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Lękliwość, gryzienie ze strachu. Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra.
Ślady korekcji uszu lub ogona. Wyraźne wady budowy. Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów. Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej . Albinizm. Maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem.) Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. Włos długi ( wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie) .
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
WCZAREK STARONIEMIECKI
WRAŻENIE OGÓLNE, USPOSOBIENIE:
Owczarek Staroniemiecki jest dobrze umięśniony, często masywnej budowy, cięższy i nieco większy od Owczarka Niemieckiego. Zazwyczaj posiada też szersze czoło jak również wyraźniejszy stop, dobrze gdy pochodzi z czystej linii DDR, ponieważ w byłej DDR preferowano siłę, twardość charakteru i odporność na warunki atmosferyczne. Jego charakter powinien być zrównoważony, dobrotliwy, niekonfliktowy i bezstronny. Powinien być uważnym, niezawodnym obrońcą o osobowości przywódczej i z temperamentem o wyższym progu pobudzenia niż współczesny Owczarek Niemiecki. Owczarek Staroniemiecki jest psem z natury cichszym i spokojniejszym, nie reagującym bezkrytycznie na polecenia, samodzielnym, umiejącym analizować sytuację i potrafiącym bezbłędnie odróżnić wroga od przyjaciela. Owczarek Staroniemiecki ma wszechstronne zastosowanie. Doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, towarzyszący, obronny, strzegący, pilnujący, służbowy i ratunkowy. Z uwagi na to, że jest z gruntu bardzo pracowity, należy mu jedynie umożliwić okazanie jego naturalnych zalet. Poprzez stworzenie rodzinnego kontaktu oraz okazanie mu odpowiedniej czułości i konsekwencji w prowadzeniu mamy świetnego, zrównoważonego psa.
ISTOTNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie wynosi: Psy 63-68 cm / 45 – 55 kg
Suki 58-63 cm / 35 – 45 kg
Długość korpusu przekracza wysokość w kłębie o ok. 10-17 %
GŁOWA:
Głowa ma formę klina, jej wielkość pozostaje w odpowiedniej proporcji do rozmiarów korpusu, nie jest ciężka ani nadmiernie wydłużona. Czoło, widziane z przodu i z boku, jest wysklepione lecz bez bruzdy czołowej lub z bruzdą czołową słabo zaznaczoną. Proporcja mózgoczaszki do twarzoczaszki wynosi 1:1. Szerokość mózgoczaszki jest mniej więcej równa jej długości. Czaszka widziana z góry zwęża się równomiernie, począwszy od linii uszu w kierunku lusterka nosa i przechodzi w klinowatą twarzoczaszkę (kufę). Stop wyraźnie zaznaczony. Szczęka i żuchwa są mocne. Grzbiet nosa prosty, zapadnięcie lub wysklepienie jest niepożądane. Wargi są przylegające, dokładnie domknięte, ciemne. Lustro nosa musi być czarne.
ZGRYZ:
Zgryz musi być mocny, zdrowy i kompletny (42 zęby zgodnie z formułą zębową). Owczarek staroniemiecki ma zgryz nożycowy, co oznacza, że siekacze muszą na siebie zachodzić nożycowo, przy czym siekacze szczęki nożycowo schodzą się z siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz lub tyłozgryz jest wadą, podobnie jak większe luki lub odstępy między zębami. Wadliwa jest też prosta linia siekaczy. Kości szczęki muszą być mocne, ażeby zęby mogły być głęboko osadzone w dziąśle.
OCZY:
Oczy są średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne i nie wypukłe. Kolor oczu powinien być możliwie ciemny, dopasowany do umaszczenia (jasne oko przy umaszczeniach rozjaśnionych)
USZY:
Uszy stojące, średniej wielkości, noszone prosto i równolegle, o małżowinach zwróconych ku przodowi. Uszy załamane i wiszące są wadą.
SZYJA:
Szyja powinna być mocna, dobrze umięśniona, bez luźnej skóry. Jest ustawiona w odniesieniu do korpusu pod kątem ok. 45 stopni.
KORPUS:
Linia górna przebiega od nasady szyi, poprzez wysoki kłąb i prosty grzbiet, do lekko opadającego zadu bez wyraźnego zakłócenia. Grzbiet jest umiarkowanej długości, mocny i dobrze umięśniony. Partia lędźwiowa szeroka, krótka, mocna i dobrze umięśniona. Zad powinien być długi i lekko opadający i bez zakłócenia linii górnej przechodzić w nasadę ogona. Biodra szerokie i dobrze umięśnione.
KLATKA PIERSIOWA:
Powinna być umiarkowanej szerokości, dolna partia piersi możliwie długa i zaznaczona. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić ok. 45-48% wysokości w kłębie. Żebra powinny być umiarkowanie wysklepione, klatka piersiowa beczkowata jest równie wadliwa jak spłaszczona bocznie.
OGON:
Ogon sięga co najmniej do stawu skokowego ale nie poza środek śródstopia. Powinien być noszony w formie lekko opadającego łuku, przy czym w podnieceniu i w ruchu jest bardziej uniesiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie, widziane ze wszystkich stron, są proste, widziane z przodu absolutnie równoległe. Łopatka i ramię są równej długości i dzięki mocnej muskulaturze pewnie przylegające do tułowia. Kąt łopatkowo-ramienny wynosi w idealnym wypadku 90 stopni, z reguły do 110 stopni. Łokcie ani w pozycji “stój” ani w ruchu nie mogą być odstawione. Przedramiona, widziane ze wszystkich stron, są proste i ustawione całkowicie równolegle. Muszą być dobrze umięśnione. Śródręcze jest długości ok. 1/3 przedramienia i jest do niego ustawione pod kątem 20-22 stopni. Łapy przednie zaokrąglone, zwarte i wysklepione, opuszki twarde. Pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne są lekko odstawione wstecz, przy czym widziane od tyłu są ustawione równolegle. Udo i podudzie są w przybliżeniu jednakowej długości i tworzą kąt ok. 120 stopni, uda są mocne i dobrze umięśnione. Stawy skokowe są mocne i stabilne, śródstopie ustawione w linii prostopadłej do ziemi pod stawem skokowym. Łapy tylne są zwarte, lekko wysklepione, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne i również ciemne.
RUCH:
Kończyny pod względem długości i kątowania muszą być względem siebie tak zgrane, ażeby bez istotnej zmiany linii grzbietu kończyny tylne mogły wsuwać się pod tułów i sięgać z kończynami przednimi jednakowo daleko. Przy prawidłowych proporcjach budowy i kątowaniu ruch jest posuwisty, pies porusza się płasko przy ziemi, płynnie, swobodnie, bez wysiłku.
SKÓRA:
Skóra przylega luźno ale nie tworzy fałd.
SZATA:
Cechy włosa:
Prawidłowa okrywa włosowa owczarka staroniemieckiego to włos półdługi do długiego, twardy, z podszerstkiem. Włos miękki jest niepożądany. Psy bez podszerstka są eliminowane z hodowli.
Umaszczenia:
Czarne ze znaczeniami rudymi, żółtymi i szarymi (Bi – Color), jednolite czarne bez znaczeń, jednolite szare, wilczaste we wszystkich wariantach kolorystycznych (od rudego do srebrzystego). Nie rzucająca się w oczy, mała biała plamka na piersi, podobnie jak jasne wewnętrzne partie kończyn, są dopuszczalne ale niepożądane, nie dotyczy to psów o jednolicie czarnym umaszczeniu. Podszerstek w kolorze szarym, biały niepożądany. Lustro nosa u wszystkich odmian barwnych musi być czarne.
JĄDRA:
Samce powinny mieć dwa jednakowej wielkości jądra, normalnie rozwinięte, które całkowicie pozostają w mosznie.
WADY:
Każde odstępstwo od powyższych norm powinno być uznane za wadę, której ocena zależy od stopnia odstępstwa.
WADY ELIMINUJĄCE:
1. Psy słabego charakteru, agresywne, nerwowe. 2. Psy ze stwierdzona dysplazja stawów biodrowych 3. Wnętry jedno- i obustronne oraz psy z wyraźnie niejednakowymi, względnie źle uformowanymi jadrami. 4. Psy ze zniekształconymi uszami i ogonami. 5. Psy z wadami budowy. 6. Psy z wadami uzębienia 7. Psy z wadami zgryzu 8. Albinizm
GŁOWA:
Głowa ma formę klina, jej wielkość pozostaje w odpowiedniej proporcji do rozmiarów korpusu, nie jest ciężka ani nadmiernie wydłużona. Czoło, widziane z przodu i z boku, jest wysklepione lecz bez bruzdy czołowej lub z bruzdą czołową słabo zaznaczoną. Proporcja mózgoczaszki do twarzoczaszki wynosi 1:1. Szerokość mózgoczaszki jest mniej więcej równa jej długości. Czaszka widziana z góry zwęża się równomiernie, począwszy od linii uszu w kierunku lusterka nosa i przechodzi w klinowatą twarzoczaszkę (kufę). Stop wyraźnie zaznaczony. Szczęka i żuchwa są mocne. Grzbiet nosa prosty, zapadnięcie lub wysklepienie jest niepożądane. Wargi są przylegające, dokładnie domknięte, ciemne. Lustro nosa musi być czarne.
ZGRYZ:
Zgryz musi być mocny, zdrowy i kompletny (42 zęby zgodnie z formułą zębową). Owczarek staroniemiecki ma zgryz nożycowy, co oznacza, że siekacze muszą na siebie zachodzić nożycowo, przy czym siekacze szczęki nożycowo schodzą się z siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz lub tyłozgryz jest wadą, podobnie jak większe luki lub odstępy między zębami. Wadliwa jest też prosta linia siekaczy. Kości szczęki muszą być mocne, ażeby zęby mogły być głęboko osadzone w dziąśle.
OCZY:
Oczy są średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne i nie wypukłe. Kolor oczu powinien być możliwie ciemny, dopasowany do umaszczenia (jasne oko przy umaszczeniach rozjaśnionych)
USZY:
Uszy stojące, średniej wielkości, noszone prosto i równolegle, o małżowinach zwróconych ku przodowi. Uszy załamane i wiszące są wadą.
SZYJA:
Szyja powinna być mocna, dobrze umięśniona, bez luźnej skóry. Jest ustawiona w odniesieniu do korpusu pod kątem ok. 45 stopni.
KORPUS:
Linia górna przebiega od nasady szyi, poprzez wysoki kłąb i prosty grzbiet, do lekko opadającego zadu bez wyraźnego zakłócenia. Grzbiet jest umiarkowanej długości, mocny i dobrze umięśniony. Partia lędźwiowa szeroka, krótka, mocna i dobrze umięśniona. Zad powinien być długi i lekko opadający i bez zakłócenia linii górnej przechodzić w nasadę ogona. Biodra szerokie i dobrze umięśnione.
KLATKA PIERSIOWA:
Powinna być umiarkowanej szerokości, dolna partia piersi możliwie długa i zaznaczona. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić ok. 45-48% wysokości w kłębie. Żebra powinny być umiarkowanie wysklepione, klatka piersiowa beczkowata jest równie wadliwa jak spłaszczona bocznie.
OGON:
Ogon sięga co najmniej do stawu skokowego ale nie poza środek śródstopia. Powinien być noszony w formie lekko opadającego łuku, przy czym w podnieceniu i w ruchu jest bardziej uniesiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie, widziane ze wszystkich stron, są proste, widziane z przodu absolutnie równoległe. Łopatka i ramię są równej długości i dzięki mocnej muskulaturze pewnie przylegające do tułowia. Kąt łopatkowo-ramienny wynosi w idealnym wypadku 90 stopni, z reguły do 110 stopni. Łokcie ani w pozycji “stój” ani w ruchu nie mogą być odstawione. Przedramiona, widziane ze wszystkich stron, są proste i ustawione całkowicie równolegle. Muszą być dobrze umięśnione. Śródręcze jest długości ok. 1/3 przedramienia i jest do niego ustawione pod kątem 20-22 stopni. Łapy przednie zaokrąglone, zwarte i wysklepione, opuszki twarde. Pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne są lekko odstawione wstecz, przy czym widziane od tyłu są ustawione równolegle. Udo i podudzie są w przybliżeniu jednakowej długości i tworzą kąt ok. 120 stopni, uda są mocne i dobrze umięśnione. Stawy skokowe są mocne i stabilne, śródstopie ustawione w linii prostopadłej do ziemi pod stawem skokowym. Łapy tylne są zwarte, lekko wysklepione, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne i również ciemne.
RUCH:
Kończyny pod względem długości i kątowania muszą być względem siebie tak zgrane, ażeby bez istotnej zmiany linii grzbietu kończyny tylne mogły wsuwać się pod tułów i sięgać z kończynami przednimi jednakowo daleko. Przy prawidłowych proporcjach budowy i kątowaniu ruch jest posuwisty, pies porusza się płasko przy ziemi, płynnie, swobodnie, bez wysiłku.
SKÓRA:
Skóra przylega luźno ale nie tworzy fałd.
SZATA:
Cechy włosa:
Prawidłowa okrywa włosowa owczarka staroniemieckiego to włos półdługi do długiego, twardy, z podszerstkiem. Włos miękki jest niepożądany. Psy bez podszerstka są eliminowane z hodowli.
Umaszczenia:
Czarne ze znaczeniami rudymi, żółtymi i szarymi (Bi – Color), jednolite czarne bez znaczeń, jednolite szare, wilczaste we wszystkich wariantach kolorystycznych (od rudego do srebrzystego). Nie rzucająca się w oczy, mała biała plamka na piersi, podobnie jak jasne wewnętrzne partie kończyn, są dopuszczalne ale niepożądane, nie dotyczy to psów o jednolicie czarnym umaszczeniu. Podszerstek w kolorze szarym, biały niepożądany. Lustro nosa u wszystkich odmian barwnych musi być czarne.
JĄDRA:
Samce powinny mieć dwa jednakowej wielkości jądra, normalnie rozwinięte, które całkowicie pozostają w mosznie.
WADY:
Każde odstępstwo od powyższych norm powinno być uznane za wadę, której ocena zależy od stopnia odstępstwa.
WADY ELIMINUJĄCE:
1. Psy słabego charakteru, agresywne, nerwowe. 2. Psy ze stwierdzona dysplazja stawów biodrowych 3. Wnętry jedno- i obustronne oraz psy z wyraźnie niejednakowymi, względnie źle uformowanymi jadrami. 4. Psy ze zniekształconymi uszami i ogonami. 5. Psy z wadami budowy. 6. Psy z wadami uzębienia 7. Psy z wadami zgryzu 8. Albinizm
